Hun huwelijk begint als een leugen. Maar dit is écht om bestwil – toch? Marens vader is ernstig ziek en heeft een laatste, grote wens: om zijn dochter naar het altaar te begeleiden. En dat gaat ook gebeuren, want ze staat op het punt om in het huwelijksbootje te stappen. De romantische bruiloft is al helemaal georganiseerd als vlak voor het zover is, haar verloofde de plannen afblaast. Maren zit met haar handen in het haar, tot ze aan de praat raakt met de eigenaar van de trouwlocatie, die toevallig net als haar verloofde ook Oliver heet. Ze weet hem te overtuigen om zich voor te doen als haar bruidegom. En daarna als haar man. En… nou ja, als ze toch bezig zijn, dan kunnen ze ook nog wel een stapje verder gaan. Het voelt zo goed. Het enige wat niet goed voelt, is dat de waarheid boven hun hoofd blijft hangen. Kan een relatie die gebaseerd is op een leugen leiden tot een lang en gelukkig leven?