Giovanni Battista Vico (1668-1744) geeft in zijn rede De nostri temporis studiorum ratione (1709) een synthese van zijn filosofische, pedagogische en politieke inzichten. Hij waarschuwt hierin voor het kritiekloos aanvaarden van de moderne, cartesiaanse wetenschap en houdt een 'ouderwets' pleidooi voor een humanistisch geïnspireerd opvoedingsideaal. Vico toont zich sceptisch over de universele geldigheid van natuurwetenschappelijke verklaringen en relativeert de pretenties van wetenschappelijke kennis. Als docent welsprekendheid wil hij zijn studenten leren hoe verantwoordelijke burgers te worden. Dat begint bij een opvoeding die de verbeeldingskracht van het kind stimuleert. Vico ontvouwt ten slotte in deze rede Over aard en doel van de moderne wetenschap zijn opvattingen over het recht, de staat en de kenmerken van politieke deugd.
De rede is vertaald, van aantekeningen en een nawoord voorzien door Bert Roest.
Dit is het tweede deel in de serie Filosofie & Retorica onder redactie van Keimpe Algra, Jeroen Bons, Wessel Krul, Marc van der Poel en Theo Verbeek.
