Zwerven.
Hoe kan het toch zover met iemand komen?
Meestal komt het door pech. Als er dan niemand is die je helpt en je raakt in paniek, volgt pech op pech en raak je alles kwijt. Verslaafden, ouden van dagen die niet meer met de tijd kunnen meekomen, alleenlevenden die uit huis gezet worden wegens schulden. Er zijn ook kinderen bij. Geïsoleerde randfiguren, waarvan we soms een glimp opvangen in een ooghoek. Want onzichtbaarheid is een overlevingsstrategie.
Soms overkomt hen iets waardoor ze zich kunnen herstellen. Waarmee ze opnieuw een plaats vinden in de maatschappij.
Dit is Stillers tweede roman over kinderen die worstelen met hun bestaan.
De spelers zijn vier zwerfkinderen, een verlopen student, een heroïnehoertje en enkele oude mensen. Het ongeluk is een gigantische ontsporing die zich boven hun hoofd en buiten hun belevingswereld afspeelt.
De kaarten zijn eventjes opnieuw geschud. Emiel slaagt er in daar een nieuw spel mee te beginnen. Met de kinderen, drie oude excentriekelingen en Annelie, die hij gered heeft en waar hij... nee, dat lees je maar.
