In de dissertatie “Dialoog, meer dan een pacificatie-instrument” is de centrale vraag of het van overheidswege inzetten van de dialoog als pacificatie-instrument en het tegen elkaar afzetten van debat en dialoog recht doet aan de oorspronkelijke filosofische betekenis van het begrip dialoog – de dialoog als moreel geladen kennisbron.
Hiertoe wordt ingezoomd op twee gezichtsbepalende dialooginitiatieven die de gemeente Rotterdam in de periode 2001-2006 heeft ontplooid: de Dag van de Dialoog en de Islamdebatten. Door de verschillende dialoogbegrippen van Martin Buber en Emmanuel Levinas op een nieuwe manier met elkaar te verbinden, wordt geconcludeerd dat niet het individu en de eigen identiteit in de dialoog centraal staan, maar het appèl dat een ander in een dialoog op jou doet. Dit ‘humanisme van de andere mens’ kan helpen de gescheiden wegen van confrontatie en pacificatie zoals die nu in Rotterdam gevolgd worden als twee werkzame polen van de dialoog te beschouwen.
Liesbeth Levy (1964) studeerde wijsbegeerte aan de Universiteit van Amsterdam. Na haar studie was ze werkzaam bij debatcentra de Rode Hoed en de Balie in Amsterdam. In Rotterdam was zij hoofd debat bij de Rotterdamse Kunststichting en artistiek leider van debatcentrum de Unie. Tijdens Rotterdam 2001 culturele hoofdstad van Europa was zij stafmedewerker debat en vertoog en onder meer verantwoordelijk voor het project ‘Preken voor Andermans Parochie’. Sinds 2014 is Liesbeth Levy directeur van LOKAAL, het centrum voor democratie in Rotterdam.
