Innovatie en beleid sorteren in het onderwijs nauwelijks het effect dat zij beogen. De kwaliteit neemt niet toe, de schooluitval blijft hoog, het leraartekort is schreeuwend. Deze innovaties veroorzaken alleen maar onrust.
Op scholen, van basisonderwijs tot universiteit, van onderwijsassistent tot College van Bestuur, heerst het paradigma van het 'centraal geleid onderwijsbeleid'. Centraal geleid onderwijsbeleid ontstaat wanneer onderwijsbeleid en -innovaties door voorschriften opgelegd worden aan individuele docenten. Zo beslist niet de leraar als professional, maar het centrale beleidsorgaan over innovaties. Verder blijkt dat dit beleid niet zozeer de inhoud van het onderwijs betreft, maar de manier waarop deze inhouden aan lerende jongeren wordt overgedragen. Terwijl juist dat is de kern van de professionaliteit van de docent.
Mooijman betoogt dat de uitvoering van dit onderwijsbeleid essentiële problematiek in het Nederlandse onderwijs veroorzaakt. De oplossing van die problematiek is onderwijsinnovatie weer aan leraren over te laten. Schoolorganisaties zouden daartoe meer op echte kennisorganisaties moeten gaan lijken. Hij beschrijft hoe een dergelijke school eruit ziet.
Dit boek is bedoeld voor allen die zich betrokken voelen bij het dagelijkse onderwijsbeleid in een schoolorganisatie, managers en docenten.
