Veel mensen zullen het verhaal van Anne Frank somber en deprimerend vinden en haar als symbool zien voor de miljoenen anderen die stierven in de Tweede Wereldoorlog. En daar hebben ze natuurlijk helemaal gelijk in. Aan de andere kant doet het Anne tekort. Zij was namelijk geen somber persoon. Ja, ze kon somber zijn en verdrietig en aan diepgaande introspectie doen, maar ze was ook vrolijk, charismatisch, inspirerend en volkomen uniek. Vandaar dat dit toneelstuk niet alleen haar levensverhaal vertelt, maar ook haar innerlijke leven beeldend maakt. In dit toneelstuk komen in elke akte bedenksels voor, dat zijn meestal combinaties van Anne's eigen fictieve verhaaltjes en die van anderen, vanuit de boeken die ze las. Zo komen de wolf en de zeven geitjes langs, maar ook Zeus en Prometheus en Faust. Je kunt die bedenksels als aparte toneelstukjes zien binnen het grote toneelstuk. Als vrolijke noten tussen-door. Maar het zijn ook metaforen van het leven in het achterhuis. Beeldende vormen van wat er in Anne zelf omging. Door deze afwisseling is het naast een ernstig ook een vrolijk toneelstuk geworden, een stuk met meerdere lagen, in lijn met het karakter van Anne zelf. Het is de bedoeling dat Anne op deze manier zo dichtbij mogelijk komt. Marieke Nijmanting (1967) is psycholoog, beeldend kunstenaar en schrijfster. Zij heeft inmiddels vele boeken op haar naam staan, waaronder boeken voor psychologen, kinderboeken en twee romans. Een greep uit haar eerdere toneelstukken: - Om op te vreten (met Cyrano de Bergerac, Carmen, Sweeney Todd en Dorian Gray) - De geheime kerstentuin (naar o.a. Tsjechov en Alice in Wonderland) - Smoothie Shakespeare (een mix van 5 Shakespeare stukken) - Een dolend ridderverhaal met Don Quichot en Koning Arthur - De helse tocht van Faust en Odysseus