‘Ik moet toch ook mijn klootzakje kwijt’, zegt een jochie als ik hem vraag waarom hij zich, volgens zijn ouders, zo ellendig gedraagt. Zijn opmerking laat zien hoe de relatie tussen ouders en kinderen vaak verloopt: frustratie, onbegrip, onvermogen, je niet gezien of gehoord voelen en die enorme prestatiedruk zijn ingrediënten voor een niet functionerende of zelfs ontwrichtende ouder-kindrelatie.
Therapeut Meta Herman de Groot stuitte de afgelopen jaren in haar praktijk op meer dan duizend eerlijke, nare en ware verhalen van ouders en kinderen. Achter de dikwijls keurige gezinsfaçade gaat veel verdriet schuil van losgezongen pubers, uitgegumde vaders, liegende moeders en kinderen die al voor het leven getekend zijn. Meta legt op een heldere én intieme manier de rauwe werkelijkheid bloot. Niet om te oordelen of te veroordelen, maar om invoelbaar te maken hoe ingewikkeld het gezinsleven vroeger al was en deze in onze huidige samenleving misschien nog complexer is geworden.
Ik moet toch ook mijn klootzakje kwijt gaat uiteindelijk over hoop, want de relatie met je kind krijgt – hoe verstoord deze ook mag zijn – altijd een nieuwe kans.
