Nadja Hüpscher trekt er regelmatig op uit om haar nietsontziende oor te luisteren te leggen. Op uiteenlopende plaatsen als de Kentucky Fried Chicken in Bos en Lommer, een terras aan de Zeelandse kust of de foyer van de schouwburg in Dordrecht vangt ze flarden van dialogen op, die ze isoleert van hun context en zo een poëtische, hilarische of soms melancholiek stemmende lading meegeeft. De teksten gaan over alles wat mensen bezighoudt: relaties, liefde, verdriet, het gezin, het werk, kortom het leven zelf.
Een aantal van de dialogen verscheen in Het Parool en vormt de basis van In het wild. Hiermee plaatst Hüpscher zich in een lange traditie van schrijvers als Simon Carmiggelt (Kronkel) en Kees van Kooten (Treitertrends), die met hun stukken de taal van alledag weergaven.