Durf jij alles achter te laten in de hoop dat het vanzelf weer goed komt? De kans bestaat dat we elkaar ooit hebben ontmoet. Het is echt heel goed mogelijk dat we elkaar ooit voorbij zijn gelopen of zijn gekruist in een straat, of dat we elkaar toevallig hebben aangeraakt in de metro, schouder tegen schouder, zoiets. Alleen hebben we nooit gepraat, jij en ik. Ik heb je nooit gevraagd hoe het met je gaat en omgekeerd heb jij dat ook niet gedaan. Het maakt ook niet uit, dat is nu eenmaal wat mensen doen, of niet doen, hangt er van af hoe je ’t bekijkt. Maar stel dat het wél was gebeurd, dat we op een of andere manier aan de praat waren geraakt, dan zou ik je zeker over Clarisse hebben verteld. Tristan werkt als podiumbouwer voor een band. Hij reist de wereld rond en leeft in een droom. Maar zijn verleden laat hem niet los. Hij wordt heen-en-weer geslingerd tussen vele emoties. Onderweg van ontmoeting naar ontmoeting komt Tristan eindelijk tot leven en omarmt hij de pijn en het verdriet die deel uitmaken van zijn bestaan.
