In De ban van beheersing staat het denkbeeld ‘maakbaarheid’ centraal. Hoewel sterk verwaarloosd in het publieke debat en in de bestuurskunde, blijkt de maakbaarheidsgedachte springlevend in de praktijk van beleid, bestuur en politiek. We zijn nog volop ‘in de ban van beheersing’. Vandaag de dag draagt maakbaarheid bovendien een neoliberaal stempel. Dat is wat het eerste deel van dit boek betoogt én bekritiseert. De vraag die daarom in het tweede deel centraal staat is hoe we ‘uit de ban van beheersing’ kunnen komen. Een wenkend perspectief ligt in de herwaardering van premoderne inzichten. Door opnieuw de deugd van de gematigdheid centraal te stellen, de logica van sociale praktijken te respecteren en als een ambachtsman te handelen kan maakbaarheidsdenken begrensd worden. Bovendien schuilen hierin aanknopingspunten voor een ‘neosociaal’ perspectief op bestuur en beleid.
