Publiek-Private Samenwerking (PPS) is niet meer weg te denken uit de ontwikkeling en het management van publieke infrastructuur. Twee belangrijke argumenten bij de keuze voor PPS zijn samenwerking en meerwaarde. Wanneer publieke en private partijen samenwerken, zou er meerwaarde kunnen worden bereikt. Waarde die anders niet bereikt had kunnen worden. In de internationale literatuur gaat het dan over de collaborative advantage van PPS. Een aannemelijke en aantrekkelijke gedachte. Maar klopt die wel?
In dit boek worden, door middel van een quasi-experimenteel onderzoeksdesign, de prestaties van en samenwerking in PPS-projecten – in de vorm van Design-Build-Finance-Maintain (DBFM) – vergeleken met een ‘controlegroep’ van niet-PPS-projecten – in de vorm van Design-and-Construct (D&C). Op basis van harde projectendata, vragenlijstonderzoek en in-depth casestudies worden conclusies getrokken over prestaties wat betreft tijd, kosten, kwaliteit, innovatie en tevredenheid en over de invloed van samenwerking op prestatieverschillen tussen DBFM- en D&C-projecten.
De meerwaarde van Publiek-Private Samenwerking voorziet in een evaluatie van de Nederlandse PPS-praktijk en informeert beleidsmakers, managers en onderzoekers over de effectiviteit en de werking van DBFM.
