… Nu is ook de geesteswetenschap echter iets wat een toekomst heeft en zelf ook een brug moet vormen en juist zij heeft een centrum, een centraal probleem, dat het doel is van haar bestaan. Rudolf Steiner heeft meerdere malen uitgesproken, dat de geesteswetenschap in zijn geheel er is om het mysterie van Golgotha te begrijpen. Alles wat wij uit de geesteswetenschap leren dient ervoor, dat wij steeds verder en dieper voortgaan in het inzien van het mysterie van Golgotha. Zo zou men kunnen zeggen dat de christologie een plaats inneemt in het algehele geesteswetenschappelijke werk, dat zich tot de enkele vragen zo verhoudt als de zon zich ten opzichte van de planeten verhoudt – zij is eveneens het centrale punt.
In zijn ”Wetenschap van de geheimen der ziel”, schrijft Rudolf Steiner, dat de toekomst van de geestelijk spirituele beweging in de vijfde cultuur periode, tot in de zesde, eruit zal bestaan, dat een toenemende wijsheid van de Graal steeds meer binnen zal stromen in het geestelijk leven van de mensheid. Daarmee is eigenlijk ontzaglijk veel gezegd. Kijken we terug naar de tijd van het begin van onze jaartelling. In die tijd was er nog een naklank van een oer-wijsheid – men keek terug in het verleden, om een voorbeeld te hebben voor dat wat komen gaat. Deze wijsheid was in die tijd aan het afnemen. Tegenwoordig leven we in een tijdperk, waar een toenemende geestelijke stroming aanwezig is, waarbij het erom gaat, dat steeds meer de kennis van de Graal naar beneden stroomt in het menselijke bewustzijn.
Er bestaat een radicaal onderscheid tussen de oude wijsheid van de mysteriën en die – zoals Rudolf Steiner haar noemt – apocalyptische wijsheid van de Rozenkruisers. De wijsheid van de mysteriën berustte op het verleden: daar was het ideale dat, wat vroeger was. De apocalyptische wijsheid berust op de toekomst: daar is het meest volmaakte dat, wat komen gaat.
