De Wet zorg en dwang (Wzd) regelt de rechten van mensen met een verstandelijke beperking en mensen met een psychogeriatrische aandoening die zorg van een zorgaanbieder ontvangen. De wet geeft ook het juridisch kader voor zorg waartegen cliënten of hun vertegenwoordigers zich verzetten (onvrijwillige zorg) en onvrijwillige opname. De wet is niet alleen van toepassing binnen instellingen, maar ook in de ambulante setting.
De Wzd is op 1 januari 2020 in werking getreden. Inmiddels zijn door de (spoed)reparatiewet al de nodige wijzigingen in de wet aangebracht. In deze tweede druk van De Wet zorg en dwang. Handleiding voor de praktijk hebben de auteurs deze wijzigingen verwerkt. De Wzd is niet eenvoudig te lezen en de toepassing in de praktijk brengt vragen met zich: welke cliënten vallen onder de reikwijdte van de Wzd? Wat wordt verstaan onder de negen vormen van onvrijwillige zorg? Wat houdt het Wzd-klachtrecht in? Welke voorwaarden gelden voor het toepassen van onvrijwillige zorg in de ambulante setting?
De auteurs geven antwoord op deze vragen door een helder en praktijkgericht overzicht te geven van de inhoud van de Wet zorg en dwang. Ook verwijzen de auteurs naar uitspraken van rechters en klachtencommissies.
Brenda Frederiks is universitair docent gezondheidsrecht, lid jurist Centraal Tuchtcollege gezondheidszorg, plaatsvervangend lid van het College voor de rechten van de mens, hoofdredacteur Journaal Ggz en recht (JGGZR), redacteur Jurisprudentie Gedwongen zorg («JGz») en redacteur van het Sdu Commentaar Gedwongen zorg.
Monica de Visser is senior jurist gezondheidsrecht bij een grote zorginstelling voor mensen met een verstandelijke beperking. Daarnaast is zij als een van de auteurs betrokken bij het Sdu Commentaar Gedwongen zorg.
