Het is vandaag hip om niet-westerse culturen te vieren en westerse culturen te minachten. Een deel hiervan is een broodnodige historische rechtzetting, maar veel ervan ondermijnt juist de dynamieken die vorm hebben gegeven aan de grootste, meest humane beschaving ter wereld. In De aanval op het Westen laat internationaal bestsellerauteur Douglas Murray zien hoeveel goedbedoelende mensen zich hebben laten misleiden door hypocriete en inconsequente antiwesterse retoriek. Immers, als we de ideeën van Kant, Hume en Mill moeten verwerpen vanwege hun opvattingen over ras, moeten we dan niet ook Marx, wiens werk doorspekt is met racistische beledigingen en antisemitisme, terzijde schuiven? In het Westen moet nasmeulend racisme nog worden gedoofd, maar hoe zit het met het racistische inferno dat woedt in het Midden-Oosten en Azië? Het zijn niet alleen oneerlijke intellectuelen die zich bedienen van té gemakkelijk denkwerk, maar ook slechtbedoelende naties en mensenrechtenschenders die hopen de aandacht af te leiden van hun eigen schurkenstaten. Dictators die hun eigen volk afslachten springen maar al te graag op de kar en imiteren de taal van antiracisme en pro-rechtvaardigheidsbewegingen. Als het Westen wil overleven, moet het worden verdedigd. De aanval op het Westen is niet alleen een scherpzinnige weerlegging van dwaze antiwesterse argumenten, maar ook een rigoureus pleidooi voor de beschaving zelf.