Op 20 juli 2016 overleed Ferdinand Langen, toen de oudste nog levende schrijver van Nederland. Nick ter Wal correspondeerde sinds 2008 met hem. Hij erfde zijn Smith Corona, de elektrische schrijfmachine waar Langen altijd op had gewerkt.
In de jaren vijftig van de twintigste eeuw was Ferdinand Langen een gevierd auteur. Met Simon Carmiggelt en Annie M.G. Schmidt stond hij voor uitverkochte zalen. Hoewel hij van zijn boeken meer dan honderdduizend exemplaren verkocht, verdween zijn oeuvre in de mist van de tijd. In de biografieën van Lucebert en Gerard Reve werd Langen een voetnoot.
In De schrijfmachine staat Ferdinand Langen zelf centraal. Het is een meeslepende geschiedenis van de jongen uit Westernieland die alle Amsterdamse uitgevers in zijn zak had, van de zoon die zijn vader verloor, van de schrijver die de echo van de oorlog bleef horen, van de copywriter die een nationale slagzin bedacht.
Nick ter Wal (1983) is antiquaar, tijdschriftredacteur en, volgens het Dagblad van het Noorden, ‘specialist literair erfgoed’. Op zijn blog Artistiek Bureau schreef hij onder meer over de ezelsoren van Joost Zwagerman, de groupie van Simon Vestdijk en het gestencilde debuut van Remco Campert. In 2016 stelde hij het brievenboek De kunst is mijn slagveld van Nanne Tepper samen. De schrijfmachine is zijn debuut.
