In de verzuilde samenleving die tot halverwege de jaren zestig van de vorige eeuw ons land kenmerkte, gaf het katholieke volksdeel uitbundig vorm en invulling aan ‘het rijke roomse leven’.Een kruisje boven de deur, een wijwaterbakje aan de muur, een Mariabeeldje en andere favoriete heiligen op het dressoir, naast het communiebordje en – in het seizoen – de vastentrommeltjes van de kinderen; dat waren nog maar een paar van de overweldigende hoeveelheid materiële uitdrukkingen van de katholieke identiteit in het interieur en in het dagelijks leven.
Eeuwenlang waren de katholieken in het fanatiek protestantse Nederland achtergesteld, maar nadat in 1853 de bisschoppelijke hiërarchie was hersteld, volgde een bloeitijd die ruim een eeuw zou aanhouden. In zuidelijk Nederland werd vanaf die tijd vrijdags vis gegeten en te biecht gegaan, had iedereen een rozenkrans op zak en liep het hele dorp uit voor de talloze processies. Kinderen waren misdienaar en uit elk gezin moest er toch minstens wel 1 tot het priesterambt worden geroepen, liefst als missionaris om in donker Afrika zieltjes te winnen.
Het katholieke zelfbewustzijn ging hand in hand met een overdonderende hoeveelheid devotionele uitingen, religieuze kunst, pracht, praal en edelkitsch. Voor deze uitgave is een groot aantal van die voorwerpen gefotografeerd. Thematisch en in hun onderlinge samenhang gerangschikt geven ze een kleurrijk en nostalgisch beeld van het verdwenen rijke roomse leven.
