In 2003 reisden Ria en Arthur vier weken door Nieuw Zeeland.
Enkele observaties:
In Marlborough Sounds wandelen we langs Lake Rotoiti en het is prachtig. We verbazen ons erover (voor de zoveelste keer) hoe weinig mensen op een zaterdag bij zo’n meer zijn. Het is heerlijk weer, maar als we 20 of 30 mensen zien, is het veel. Er is hier zó veel ruimte voor zó weinig mensen, het is haast ongelofelijk.
Over Milford Sound:
‘Don’t expect blue skies,’ waarschuwt de Lonely Planet, gevolgd door de mededeling dat er jaarlijks meer dan zes meter regen valt in Milford Sound. Even verderop staat dat 5,5 meter ‘average’ is. Ik heb ook nog ergens gelezen dat het record negen meter in een jaar is. Maar … als wij naar de droogste woestijn ter wereld gaan, begint het te regenen. Dus als wij naar de natste plek van Nieuw Zeeland gaan … is het er droog en zonnig. Bovendien heeft het er al acht dagen niet geregend. Al die honderden kleine en grote watervallen die langs de zijkanten van de fjord omlaag moeten kletteren, zijn kurkdroog. Alleen de permanente watervallen doen het nog. Maar we behoren wel tot het uiterst selecte gezelschap van toeristen dat de bovenkanten van de zijwanden van de fjord te zien heeft gekregen. En dat de hele Mitre Peak heeft gezien, niet alleen de onderkant.
