Een aantal kunstenaars uit de Italiaanse Renaissance, met name Rafaël Santi, Leonardo da Vinci, Ambrogio Borgognone en Michelangelo Buonarroti, tonen soms opmerkelijke details in hun werk. De interpretaties van deze kunstwerken en de vele publicaties die hierover zijn verschenen laten zien dat kunsthistorici, maar ook andere wetenschappers die hier onderzoek naar hebben gedaan, over de uitleg van deze voorstellingen over het algemeen sterk van mening verschillen wat heeft geleid tot weinig consensus. Hieruit blijkt dat alleen empirisch wetenschappelijk onderzoek niet voldoende is om deze kunstwerken op waarheid te kunnen duiden.
Albèrt van Raaij heeft bij zijn onderzoek ontdekt dat er bij deze kunstwerken sprake is van een geheim dat niet alleen door de empirische wetenschap kan worden verklaart maar wel met behulp van de geesteswetenschap. Deze kunstenaars kenden dit geheim maar dit bleef verborgen tot het begin van de twintigste eeuw. De kunstwerken die in dit boek worden beschreven laten een totaal ander beeld zien dan de uitleg hiervan door de meeste kunsthistorici.
Albèrt van Raaij (1946), van huis uit Rooms-katholiek, houdt zich al meer dan veertig jaar bezig met geesteswetenschap, waarbij de antroposofie voor hem een belangrijke inspiratiebron is. Na zijn opleiding aan de academie voor beeldende kunsten Artibus in Utrecht en zijn studie aan de academie voor beeldende vorming in Amersfoort, was hij onder andere werkzaam als art director bij het ministerie van Landbouw en Visserij in Utrecht en Inbo Ontwerp en Adviesgroep in Woudenberg. Vanaf 1982 was hij verbonden aan de Stichtse Vrije School en Hogeschool Helicon in Zeist als leraar in verschillende kunstvakken waaronder bouwkunde en later tevens als adjunct-directeur, bouwcoördinator en architect. Eerder verschenen in 2016 van deze auteur: Verborgen geheimen in het Lourdes-mysterie en in het leven van Bernadette Soubirous, en in 2021 De waarheid van de vier evangelisten en hun evangeliën. Mattheüs, Marcus, Lucas en Johannes.
