'App het verleden naar het heden! Kom en beleef hoe het vroeger was!', dat zijn de huidige slogans van erfgoedinstellingen. Ze gebruiken erfgoed om het verleden voor bezoekers tastbaar en inzichtelijk te maken, zoals monumenten, authentieke voorwerpen, reconstructies van gebeurtenissen, verhalen, apps en interactieve websites. Het beleven staat daarbij voorop. Maar is er ook ruimte voor een dynamische benadering van erfgoed en voor kritische reflectie? Wat zijn de effecten van de nadruk op entertainment voor het leren over het verleden? Deze vragen staan centraal in Verlangen naar tastbaar verleden, een boek over erfgoedonderwijs en de ontwikkeling van historisch besef. Naast een theoretische uiteenzetting over multiperspectiviteit, historische afstand en historisch redeneren analyseren de auteurs enkele onderwijsprojecten over het Nederlandse slavernijverleden en de Tweede Wereldoorlog / Holocaust. Ze laten zien dat erfgoedonderwijs een rijke bron kan zijn om historisch besef te bevorderen als scholen en erfgoedinstellingen nauw met elkaar samenwerken.
