'Herken je dat? Dat je ergens bent, echt lijfelijk bent, maar er tegelijkertijd niet echt lijkt te zijn? Alsof het leven, alles langs en over je heen en onderdoor je stroomt en het je net maar niet raakt? Herken je dat?'
In De Duinen Zijn Rood vertoeven de hoofdpersonages David en Myra een reeks van aaneengesloten uren in het klaslokaal van een oude LTS. Buiten is het noodweer. David vertelt haar over zijn broertje Mick, die op vierjarige leeftijd om het leven is gebracht door een persoon die hij consequent de Duitse soldaat blijft noemen. Wat heeft deze dood teweeggebracht? Bij David zelf, maar ook bij zijn ouders. Het passeert in een eindeloze woordenstroom. En dit wrikt langzaam maar zeker bij Myra een lang verzwegen verleden los.
Myra is de zus van de Duitse soldaat en zij vertelt aan David haar kant van het verhaal.
Uiteindelijk zijn ze beiden slachtoffer van dezelfde onbegrijpelijke gebeurtenis en staan nu niet meer tegenover elkaar, maar raken uiteindelijk verstrengeld in een pas-des-deux van lang weggestopte emoties.
