‘De Grand Tour in de 18e Eeuw; Op reis door Frankrijk en Italië’ beschrijft de cultureel-educatieve reis door Frankrijk en Italië die in de eerste helft van de achttiende eeuw zo goed als standaard was voor jonge mannen behorend tot de Britse adel. Vaak gaven deze jongelui echter een aanzienlijk minder serieuze invulling aan de Grand Tour dan hun ouders voor ogen stond.
Vanaf 1750 reizen ook volwassen Britten, waaronder vrouwen, door Frankrijk en Italië. Het accent verschuift daarbij langzamerhand van educatie naar ontspanning en plezier.
Hoogtepunten van de traditionele Grand Tour waren Parijs, Venetië, Florence, Rome en Napels. ‘De Grand Tour in de 18e Eeuw’ beschrijft de route, de bezienswaardigheden en de belevenissen van Britse Grand Tourists op reis. De voornaamste bronnen van het boek zijn de vele brieven, dagboeken en reisverslagen over deze bijzondere reis. Aan de hand daarvan ontstaat een interessant beeld van wie op Grand Tour ging, wat deze Grand Tourists deden op reis en hoe zij reageerden op wat ze onderweg meemaakten. Tenslotte wordt stilgestaan bij de effecten die de Grand Tour had op de Britse cultuur.
