Zorgverzekeraars sluiten ten behoeve van ruim driekwart van hun verzekerden zorginkoopovereenkomsten met zorgaanbieders over de aan verzekerden te verlenen zorg. Sinds de jaren negentig van de vorige eeuw is onder de invloed van marktdenken de contractsvrijheid in de zorginkoopverhouding stapsgewijs vergroot, zodat zorgverzekeraars de rol van ‘doelmatige, klantgerichte regisseurs van zorg’ kunnen vervullen. Als eindverantwoordelijke voor de publieke belangen van toegankelijkheid, betaalbaarheid en kwaliteit van de gezondheidszorg bepaalt de overheid in een gewijzigd, maar nog altijd omvangrijk, regelgevend kader de randvoorwaarden voor de werking van het zorgverzekeringsstelsel en houdt zij toezicht.
De rechten en verplichtingen van zorgverzekeraars en zorgaanbieders in dit gemengde publiek-privaatrechtelijke kader zijn het onderwerp van dit onderzoek. De zorginkoopovereenkomst wordt civielrechtelijk geduid, op zichzelf en in verhouding tot de zorgverzekering en de geneeskundige behandelingsovereenkomst. Zorginkoopovereenkomst biedt een analyse van de doorwerking van regel geving, zoals de Zorgverzekeringswet en de Wet markt ordening gezondheidszorg, de daarop gebaseerde lagere regelgeving en de uitoefening van de bevoegdheden van de Nederlandse Zorgautoriteit bij aanmerkelijke marktmacht in de (pre-)contractuele verhouding. Getoetst wordt of zorg verzekeraars aanbestedende diensten zijn. De hoedanigheid van de zorg verzekeraar wordt gekenschetst en onderzocht wordt welke invloed in de rechtspraak aan die hoedanigheid en aan de betrokkenheid van publieke belangen wordt toegekend en welke invloed daaraan zou moeten worden toegekend.
Dit is een boek in de Meijers-reeks. De reeks valt onder verantwoordelijkheid van het E.M. Meijers Instituut voor Rechtswetenschappelijk onderzoek van de Faculteit der Rechtsgeleerdheid van de Universiteit Leiden. Het onderzoek werd verricht in het kader van het facultaire onderzoeksprogramma ‘Coherent Privaatrecht’.
