Op zondagochtend 17 maart 2002 kreeg de brandweer van het Noord-Brabantse stadje Klundert de melding dat er brand was in een van de rijtjeshuizen op de Eikenlaan. Toen de brandweermannen het huis in gingen, zagen zij dat het overhoop was gehaald. Daarna vonden ze in een van de slaapkamers op de bovenverdieping twee lichamen. Het waren de lichamen van de 23-jarige bewoonster Ona Sileikaite en haar tweejarige dochtertje Adina. Bij de sectie bleek dat Ona en Adina niet door de brand om het leven waren gekomen, maar dat ze daarvoor al waren gedood.
Op 27 maart meldde Ona's buurman, Hans van Amerongen, zichzelf bij de politie. Hij vertelde dat hij in de vroege ochtend van 17 maart in Ona's huis was geweest om daar spullen te stelen, maar hij had haar toen niet gezien. Het verhaal van Hans maakte hem verdacht en leidde ertoe dat het onderzoek zich vanaf dat moment steeds meer op hem richtte. Er kwamen meer aanwijzingen die in zijn richting wezen. De belangrijkste was dat zijn DNA onder de nagels van Ona was gevonden. Hans werd in hoger beroep veroordeeld tot een gevangenisstraf van zestien jaar en acht maanden. Deze publicatie doet verslag van het onderzoek naar de vraag of de veroordeling van Hans terecht was.
