In het Burgerlijk Wetboek zijn veel open normen opgenomen: redelijkheid en billijkheid, maatschappelijke betamelijkheid, verkeersopvattingen, openbare orde, goede zeden, enzovoort. Deze open normen zijn noodzakelijk, omdat het onmogelijk is om voor elke specifieke situatie een regel in de wet vast te leggen, en ook om ruimte te bieden voor rechtsontwikkeling. Tegelijkertijd bieden deze open normen weinig steun aan de rechtzoekende die zijn gedrag wil afstemmen op hetgeen rechtens toelaatbaar is, of aan de feitenrechter die een concreet geschil moet beslechten. Daarom formuleert de Hoge Raad geregeld gezichtspunten die enige sturing zouden moeten geven aan het invullen van open normen.
De auteurs van Precies privaatrecht nemen elk een open norm als uitgangspunt en bekijken of deze in de rechtspraak door het formuleren van gezichtspunten een nadere en preciezer invulling heeft gekregen of zou moeten krijgen. Onderwerpen die hierbij aan bod komen zijn het delictueel aansprakelijkheidsrecht, algemeen contractenrecht, consumentenrecht, huwelijksvermogensrecht, arbeidsrecht en auteursrecht. De bijdragen illustreren dat op de onderzochte terreinen waarop wordt gewerkt met gezichtspunten, eigenlijk telkens nadere precisering mogelijk en vaak ook wenselijk is.
