In 1846 publiceerde Søren Kierkegaard een ‘naschrift’ bij het twee jaar eerder verschenen 'Filosofische kruimels'. Dit werk, afkomstig van dezelfde pseudonieme schrijver Johannes Climacus, zou meteen ook zijn hele werkzaamheid als auteur ‘afsluiten’. Omdat het een felle kritiek leverde aan het adres van de filosofische systeembouwers en de redeloze kern van het christelijk geloof in het licht stelde, kreeg het de naam ‘onwetenschappelijk’ mee.
'Afsluitend onwetenschappelijk naschrift' is één van de meest veelzijdige en omvattende geschriften van Kierkegaard. Het boek vormt een hoogtepunt in zijn oeuvre en betekent tevens een mijlpaal in de geschiedenis van de filosofie. Dankzij zijn scherpe analyse van de menselijke existentie en zijn uitzonderlijk literair talent vestigde Kierkegaard met dit werk zijn naam en faam als grondlegger van het existentiële denken. Tal van filosofen, theologen en literaire auteurs hebben zich tot op vandaag door dit werk laten inspireren.
