Dit boek is het verhaal van de werkers in de zorg. Marinus van den Berg is geestelijk
verzorger in deze coronatijden. Hij luistert naar de verhalen van mensen die door
het virus weken in coma hebben gelegen en moeten revalideren. Daar ziet hij ook de
werkers in de zorg. En hij hoort hun verhalen. Zij voelen zich geen helden. Zij vragen
alleen maar om aandacht voor hun verhalen die te weinig gehoord worden. Het zijn
verhalen die stil maken en tot nadenken stemmen.
Verhalen over:
Dag en nacht werken
Overbelast worden
In drie dagen elf mensen zien sterven
Mensen die besmet zijn helpen en bang zijn om zelf besmet te worden
Positief getest worden en thuis in quarantaine gaan
Je eigen kinderen niet of nauwelijks meer zien
Te snel aan het werk gaan en toch weer terugvallen
Het contact met collega’s kwijtraken
Opnieuw op zoek gaan naar de vreugde van het werk
Marinus van den Berg heeft van luisteren zijn roeping gemaakt en geeft woorden
aan de dilemma’s van de werkers in de zorg. Maar hij doet meer. Hij vertelt hoe de
medewerkers in het revalidatiecentrum door alle drukte heen steeds de mens in
het bed willen zien. Zo is dit boek ook een verhaal van hoop en bemoediging. Dat
blijkt ook uit het voorwoord van Hans Stravers, de directeur van de kortdurende zorg
Laurens.
