Dit boek beschrijft deel 2 van de ‘Kronieken van het geheim van Henoch’. Het betreft de geschiedenis van Storm, een commandant van de cavalerie in de zevende eeuw na Christus. Storm is vogelvrij verklaard door de Hertog van Beieren omdat hij wilde trouwen met de aanstaande bruid van de zoon van de Hertog. Hij vlucht naar het Byzantijnse Rijk waar hij een held wordt bij de cavalerie van Keizer Leo III.
Na tien jaar trouwe dienst reist Storm terug naar het Frankische Rijk om samen met zijn cavalerie te dienen onder Karel Martel, Pepijn de Korte en Karel de Grote. Door Bonifatius wordt hij bekeerd tot het Christendom. Na Victor de Romein (zie deel 1) is Storm de bewaker van het geheim van Henoch. Zowel de zwarte duistere machten (waaronder heksen, weerwolven en sjamanen) als de witte goede macht van de Druïde strijden in zijn visioenen om voorrang. Bovendien wordt hij bedreigt door reizigers van uit de verre toekomst. Uiteindelijk sterft hij als priester en abt in het klooster van Fulda in het bijzijn van zijn Saksische vijand Widukind.
De schrijver heeft gebruik gemaakt van waargebeurde feiten en bestaande personen waaronder Sturmius die begraven ligt in de kathedraal van Fulda, Duitsland. Daar waar feiten ontbraken heeft de schrijver zijn fantasie gebruikt om er een verhaal van te maken dat dicht bij de waarschijnlijke werkelijkheid ligt.
Dit heeft geleid tot deze historische roman, die niet alleen recht doet aan de tijd dat het Frankische Rijk over Europa heerste, als ook aan de groei van het Christendom met name onder Karel de Grote.
